Diş protezleri esas olarak sabit protezler, hareketli protezler ve implant üstü protezler olarak sınıflandırılabilir.

Sabit protezler, mevcut dişlerden destek alınarak yapılan ve bu dişlere yapıştırılarak sabitlenen protezlerdir. Hasta tarafından çıkarılamazlar ve bu yüzden sabit protezler olarak adlandırılırlar.Sabit protezlerin yapımında metal destekler kullanılabileceği gibi metal altyapısız porselenler de kullanılabilmektedir. Tek dişlerin üzerine yapılan kaplamalar veya eksik dişleri tamamlamak için komşu dişlerde küçültülerek yapılan köprüler, sabit protez çeşitleridir.

Hareketli protezler, dişlerden ve aynı zamanda kaybedilen dişler bögesindeki kalan dişeti ve kemiklerden destek alınarak yapılan protezlerdir. Genellikle, ağızda kalan dişlerin sayısı ve yerleşiminin sabit protez yapmaya izin vermemesi durumunda yapılırlar. Dişsiz boşluklardan destek almak için bu bölgelere yayılan unsurları olduğu için hacimce sabit protezlerden büyüktürler. Hasta tarafından kolaylıkla takılıp çıkarılabilirler. Dişlerin kısmen kaybedildiği durumlarda kancalar (kroşe) veya hassas tutucular (anker) vasıtasıyla mevcut dişlere tutturulan protezlere hareketli bölümlü (parsiyel) protez denir. Dişlerin tamamen kaybedildiği durumlarda ise, dişsiz bölgelerdeki dişeti ve kemiğe oturan tam (total) protezler yapılır.

İmplant, kaybedilen dişlerin yerini almak üzere çene kemiğine yerleştirilen diş kökü şeklindeki titanyum alaşımından üretilen vidalardır. İmplantlar kullanılarak kaybedilen bir diş komşu dişlere dokunulmadan doğala en yakın haliyle iade edilebilir. Hareketli bir protez kullanmak zorunda olan hastanın protezleri sabit proteze
çevrilebilir. Ayrıca tam protezlerin ağızdaki hareketlerini azaltmak ve tutuculuğunu arttırmak için yine implantlar kullanılabilir. İmplantlar protez yapımı açısından sınırlamaları kaldırmak üzere birçok alternatif çözüm sağlayabilirler.